دو بیتی عاشقانه

گفتی که : « چو خورشید ،زنم سوی تو پر،                        چون ماه ، شبی می کشم از پنجره سر !»

   اندوه که خورشید شدی ، تنگ غروب !                           افسوس که مهتاب شدی ،وقت سحر !